‌اگر مدت زیادی است که از ویندوز استفاده می‌کنید، به احتمال زیاد هنگام نصب برنامه‌هایی که به Net Framework. احتیاج دارند و

یا در لیست برنامه‌های نصب شده‌ی کامپیوترتان، متوجه مایکروسافت دات‌نت شده‌اید.

به عنوان یک کاربر عادی، به دانش زیادی برای استفاده از دات‌نت احتیاج ندارید؛ بلکه تنها لازم است که دات‌نت به خوبی روی سیستم شما کار کند.

با این حال قصد داریم اطلاعات مفیدی درباره‌ی دات‌نت و علت نیاز برنامه‌های مختلف به آن را بررسی کنیم.

معرفی فریم‌ورک ( Net Framework. )

در حقیقت یک Net Framework. یا چارچوب (در اصطلاح برنامه‌نویسی) مجموعه‌ای از API و

کتابخانه‌ای از کدهای به اشتراک گذاشته شده است که توسعه‌دهندگان می‌توانند هنگام توسعه‌ی برنامه‌ها آن را فراخوانی کنند و

مجبور نخواهند بود یک کد را از ابتدا بنویسند.

کتابخانه‌ی کدهای به اشتراک گذاشته‌شده در Net Framework. FCL یا (Framework Class Library) نام دارد.

در این کتابخانه، بیت‌های کد قادر به انجام انواع عملیات‌ها هستند.

به عنوان مثال، وقتی توسعه‌دهنده‌ای به برنامه‌ای نیاز دارد که IP آدرسی روی شبکه را پینگ (Ping) کند، به‌جای نوشتن تمامی کد برنامه و

مشخص‌کردن تک‌تک بیت‌هایی که وظیفه‌ی تفسیر نتایج پینگ را به عهده دارند، می‌تواند کتابخانه‌ای که این عمل را انجام می‌دهد پیدا کرده و از کد آن استفاده کند.

این تنها یک مثال کوچک بود. Net Framework. شامل ده‌ها هزار قطعه کد به اشتراک گذاشته شده می‌باشد.

کمک فرم ورک در برنامه نویسی

این کدهای اشتراکی، کار را برای توسعه‌دهندگان بسیار راحت‌تر می‌کنند؛ چرا که زمان زیادی را صرف نوشتن کدهای رایجی که قبلاً نوشته شده‌ است، نخواهند کرد.

در عوض می‌توانند روی رابط کاربری (user interface) و بخشی از کد که منحصر به برنامه‌ی خودشان می‌باشد تمرکز کنند.

استفاده‌ی فریم‌ورکی از کدهای مشترک باعث به وجود آمدن استانداردی در میان برنامه‌ها نیز می‌شود.

سایر توسعه‌دهندگان به آسانی متوجه وظیفه و عملکرد یک برنامه خواهند شد؛ از طرفی کاربران نیز به طور مثال می‌دانند باکس‌هایی مانند Open و

Save As در برنامه‌های مختلف عملکرد مشابهی دارند.

دات‌نت علاوه بر اینکه فریم‌ورکی از کدهای مشترک می‌باشد، به عنوان «محیط اجرا» (runtime environment) برای برنامه‌ها نیز به کار می‌رود.

هر محیط اجرا، یک ماشین مجازی (virtual machine) مانند «سندباکس» (sandbox) جهت اجرای برنامه‌ها فراهم می‌کند.

بسیاری از پلت‌فرم‌های توسعه (development platforms) نیز چیزی مشابه را ارائه می‌دهند.

به عنوان مثال جاوا و Ruby on Rails هردو محیط‌های اجرای مخصوص به خود را دارند. این محیط اجرا در دات‌نت CLR یا زمان اجرای

زبان مشترک (Common Language Runtime) نام دارد.

هنگامی که کاربر برنامه‌ای را اجرا می‌کند، در زمان اجرا، کد این برنامه به کد ماشین کامپایل شده و سپس اجرا می‌شود.

CLR سرویس‌های دیگری مانند مدیریت حافظه و پروسسور، رسیدگی به برنامه‌های خاص و مدیریت امنیت نیز فراهم می‌کند.

محیط اجرا در حقیقت روشی برای انتزاع برنامه از سخت‌افزار واقعی است که برنامه را اجرا می‌کند.

اجرای برنامه‌ها درون یک محیط اجرا مزایایی دارد که بزرگترین آن قابل حمل بودن (portability) است.

پوشش فرم ورک

توسعه‌دهندگان می‌توانند کد برنامه‌ی خود را با زبان‌های پشتیبانی شده توسط دات‌نت مانند #C# ،C++ ،F، بیسیک و چند ده زبان برنامه‌نویسی دیگر بنویسند.

این کد روی هر سخت‌افزاری که توسط دات‌نت پشتیبانی می‌شود اجرا خواهد شد.

در حالی که ظاهراً این پلت‌فرم برای پشتیبانی از سخت‌افزارهایی به جز کامپیوترهای مبتنی بر ویندوز طراحی شده‌است،

اما طبیعت اختصاصی آن باعث شده تا اکثراً برای برنامه‌های ویندوز مورد استفاده قرار بگیرد.

مایکروسافت برای حل این مشکل نسخه‌های دیگری از دات‌نت نیز ساخته‌است.

Mono پروژه‌ای رایگان و اوپن‌سورس است که برای ایجاد سازگاری بین اپلیکیشن‌های دات‌نت و دیگر پلت‌فرم‌ها (مخصوصاً لینوکس) طراحی شده‌است.

NET Core. نیز فریم‌ورکی رایگان و اوپن‌سورس است که برای فراهم آوردن برنامه‌های ماژولار و سبک که قابلیت اجرا در

پلت‌فرم‌های مختلف را دارند، طراحی شده‌است.

هدف از طراحی NET Core. پشتیبانی از سیستم‌عامل مک X، لینوکس و ویندوز بوده است.

Net Framework. برای توسعه‌ی برنامه‌ها بسیار مفید است.

این Net Framework. به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد به زبان دلخواه خود کد بنویسند و اطمینان داشته باشند که این کد در تمام محیط‌های

پشتیبانی شده توسط دات‌نت اجرا خواهند شد.

کاربران از نرم‌افزارهای سازگار سود می‌برند و در حقیقت بدون دسترسی به دات‌نت، توسعه‌دهندگان قادر به ساخت بسیاری از برنامه‌ها نخواهند بود.